در تکمیل سخنان شما از نظر من بیکاری مهم‌ترین علت افزایش بزهکاری‏‌های اجتماعی است و ارتباط افزایش بیکاری با افزایش بزهکار در جامعه مدت‏هاست که ثابت شده است. کاهش روابط اجتماعی و سست شدن پیوند فرد با پیکره اجتماع از دیگر آثار سوء بیکاری است. اجتماعی که در آن بیکاری ریشه دوانیده باشد، به سرعت شاهد کاهش جریان‏‌های اجتماعی مثبت خواهد بود و مباحثی هم چون سازگاری، همکاری، توافق در مقابل تعارض و مخالفت رنگ می‏بازد. در چنین شرایطی نیازهای فردی و خانوادگی فرد مغفول می‏‌ماند و او برای برآورده کردن نیازهای خود به هر وسیله‏‌ای متوسل می‏شود.

درسته در واقع بیکاری یکی از بزرگترین معضلاتی است که توازن و تعادل هر جامعه رو میتونه به هم می‌ریزه و همچنین باعث ایجاد بحران‌های متعدد در عرصه‌های مختلف هم اجتماعی، هم اقتصادی، و حتی هم روانی و سیاسی بشه
اصلا بیکاری در واقع علت اصلی همه ی معضلات وناهنجاری‌های‌ اجتماعی است و حل آن بسیاری از مشکلات اجتماعی، روانی، اقتصادی جامعه را برطرف می‌کنه

برای درک اهمیت بیکاری باید اول تعریف اون رو بلد باشیم در واقع بیکار در اقتصاد به فردی گفته می‌شه که در سن کار (۱۵ تا ۶۵ سال) و جویای کار باشه اما هیچ شغل یا منبع درآمدی پیدا نکنه. کودکان و افراد مسن هم به اون خاطر که قادر به انجام کار نیستن ، جزو جمعیت فعال به حساب نمیان و جز بیکاران هم حساب نمیشن زنان خانه‌دار و دانشجویان اگر جویای کار نباشند، و حتی کسانیکه با وجود منبع در آمد کافی مشغول به انجام کاری نیستن هم جز جمعیت فعال حساب نمیشن

چقدر زیبا گفتین د ر ادامه ی صحبت های شما باید بگم که از طرفی وقتی فردی کاری نمی‏‌کند، احساس نشاط و شادابی هم ندارد. انسان به هنگام کار شور و شوق و انگیزه و نشاط برای ادامه زندگی پیدا می‏کند و احساس مفید بودن و سازندگی دارد. در حالی که انسان بیکار احساس بی‏ارزشی و حقارت پیدا می‏کند. کار باعث افزایش منزلت اجتماعی و ارزش فردی می‏شود. فرد فعال در خانواده احساس رضایت‌مندی دارد و افراد خانواده نیز در کنار سرپرست خانوار احساس امنیت و آرامش می‏‌کنند.

در ادامه بحث شما باید از اثار حرام خواری بگویم که در واقع یکی از ان اوردن قساوت قلب میباشد ببینید عزیزان خوراکى که انسان مى خورد به منزله ى بذرى است که در زمين ريخته مى شود پس اگر آن خوراک پاکيزه و حلال باشد اثرش در قلب که به منزله سلطان بدن است از رقت و صفا ظاهر مى شود و از اعضا و جوارحش جز خير و نيکى تراوش نمى کند و اگر آن خوراک پليد و حرام باشد ، قلب را کدر و تيره نموده ، در اثر قساوت و ظلمت اميد خيرى به او نخواهد بود و پند و اندرز در او اثر نمى کند و سخت ترين مناظر رقت بار او را متأثر نمى کند چنانچه حضرت سيد الشهداء به لشکريان پسر سعد ضمن خطبه اش فرمود : « شکم هايتان از حرام پر شده و بر دلهايتان مهر خورده ديگر حق را نمى پذيريد . واى بر شما آيا انصاف نمى دهيد ؟ آيا گوش فرا نمى گيريد »[5] ؟

در ادامه ی صحبت های شما برادر عزیزم اینم باید عرض کنم که از دیگر اثرات بسیار جبران ناپذیر ماله حرام باطل کردن روزه میباشد برای درک بیشتر داستانی را عرض میکنم در خبر است که دو زن در عهد رسول صلی الله علیه و آله به روزه بودند. در آخر روز گرسنگی ایشان را چنان به رنج آورد که نزدیک بود، هلاک شوند. دستوری خواستند از رسول صلی الله علیه و آله که روزه بگشایند. رسول صلی الله علیه و آله دستوری داد. چون روزه بگشادند، قدحی بدیشان فرستاد و ایشان را فرمود: قی کنید در این قدح. به هر دُوان، قدح پر از خون تازه و گوشت تازه کردند، مردمان شگفت بماندند. رسول صلی الله علیه و آله گفت: عجب مدارید از این حال که ایشان از رزق حلال به روزه بوده اند و به رزق حرام روزه بگشادند.

در ادامه ی صحبت های شما دوستان باید عرض کنم که ماله حرام باعث شکایت زن و فرزند در روز قیامت میشود ببینید عزیزان وارد شده است که زن و فرزندان آدمی در روز قیامت به او می آویزند و او را در موقف حضور پروردگار باز می دارند و می گویند: پروردگارا! حق ما را از این شخص بستان. به درستی که ما جاهل به احکام شریعت بودیم و او ما را تعلیم نکرد و غذای حرام به ما خورانید و ما عالم به آن نبودیم.

بسیار زیبا گفتین پس میتوان گفت با فراموش کردن خدا حتی امکان دارد که خدا ما رو فراموش نکنه و با جرقه ای در زندگی این بنده ی گنهکار خود را به راه راست بیاورد

در ادامه ی صحبت های شپا دوست عزیزم باید عرض کنم که قرآن کریم به صراحت می‌گوید: فراموش کردن خدا سبب خودفراموشی می‌شود علت آن این است که از یک سو، فراموشی پروردگار سبب می‌شود که انسان در لذت‌های مادی و شهوات حیوانی فرو رود و هدف از آفرینش خود را فراموش کند و در نتیجه از ذخیره لازم برای فردای قیامت غافل بماند، از سوی دیگر فراموشی خدا همراه با فراموش کردن صفات پاک اوست .

دقیقا دوست خوبم به نکته ی بسیار خوبی اشاره کردین بنابراین این تفکر که “نکند خدا ما را فراموش کرده است ” زنگ خطری برای روحیه ماست و نشانه آن است که در طول زندگیمان خدا را یاد نمی کنیم و او نیز ما را یاد نمی کند که در نتیجه به این فکرهای باطل دچار شده ایم. زیرا خدای ما همان خدای قدیمیهاست با همان قدرت و شوکت و خدایی اش را در لابلای همین شرایط نیز نشان می دهد.

در ادامه ی حرف دوست عزیزم اقا نیما باید عرض کنم که شايد يکي از رموز خواندن نماز به همان صورتي که پيامبر فرمود، حفظ شکل و ساختار عمل بعد از قرن ها است که در نتيجه آن، ماهيت و روح کلي و ساختار اساسي خود دين هم در پرتو آن زنده و پا برجا باقي مي ماند؛ در حالي در اديان ديگر ما چنين عمل معيني را نمي بينيم. به همين دليل، آن روح کلي اديان ديگر و ساختار اصلي به مرور زمان از دست رفته است

از نظر بنده به عنوان یک مسلمان خوب، قطعا نمی‌توانید انسان تنبلی باشید. پنج وعده‌ی نماز واجب روزانه، که هر وعده رکعت‌های واجب مخصوص به خودش را دارد پشتکار خوبی را می‌طلبد. لازم به ذکر نیست که نمازهای مستحب دیگری نیز داریم. این مسئله ممکن است در ابتدا خسته کننده به نظر برسد، اما از طریق پشتکار، ثابت خواهد شد این کارهای روزمره اصلا خسته کننده نیستند. پس در واقع یکی از اثرات نماز زیاد کردن پشتکار در ادمی میباشد

از نظر من میشه گفتش که نماز یک نوع ورزش یوگا میباشد هر حرکت و تمام حرکات موجود در رکعات نماز فایده‌های خاص خودشان را دارند، من جمله وضعیت ایستادن. اجرای یک حالت صاف و ایستاده برای یک مدت مشخص با تقویت ستون فقرات‌تان باعث خواهد شد حالت بدنی بهتری پیدا کنید.

یکی از اثرات فوق العاده نماز که واقعا برای من عجیب بود تاثیر هورمون ملاتونین در بیداری و نماز شب میباشد بر طبق تحقیقات دکتر مدحت الشامی پزشک مصری، میزان ترشح ملاتونین در شب و سحر نیاز به هیچ دارویی ندارد به جز انجام عبادات و نیایش و دوری از گناهان که باعث آرامش روحی و روانی می شود و به تبع آن تاثیرات مثبت بر جسم و روان می گذارد. بیشترین حالت اورژانسی بیماری قلب پنج تا نه صبح است که با بیدار شدن در نماز صبح ترشح ملاتونین حداکثرشده و باعث جلوگیری از عوارض قلبی می شود.

حرف شما کاملا صحیح میباشد در ادامه باید بگم که اگر نمازگزار متوجه باشد كه شرط قبولي نماز در پيشگاه خداوند اين است كه نمازگزار زكات و حقوق مستمندان را بپردازد؛ غيبت نكند؛ از تكبر و حسد بپرهيزد؛ از مشروبات الكلي اجتناب نمايد و با حضور قلب و توجه و نيت پاك به درگاه خدا رو آورد و به اين ترتيب نمازگزار حقيقي ناگزير است تمام اين امور را رعايت كند. روي همين جهات، پيامبر گرامي ما(صلي‌الله‌عليه‌و‌آله) مي‏فرمايد: نماز چون نهر آب صافي است كه انسان خود را در آن شست و شو دهد، هرگز بدن او آلوده و كثيف نمي‏شود. همچنين كسي كه در شبانه روز پنج مرتبه نماز بخواندو قلب خود را در اين چشمه صاف معنوي شست و شو دهد، هرگز آلودگي گناه بر دل و جان او نمي‏نشيند.

دقیقا دوست من از نظر من انسانی که غافل از خدا باشد در عاقبت اعمال و كردار خود نمي‏انديشد و براي ارضاي تمايلات و غرايز سركش خود حد و مرزي را نمي‏شناسد و اين نماز است كه او را در شبانه روز پنج بار به ياد خدا مي‏اندازد و تيرگي غفلت را از روح و روانش پاك مي‏سازد.

بزرگوار
انسان اکر مواظف خود نباشد و اعمال و کردار و رفتار خود را کنترل ننماید و از نفس خود حساب نکشد و بر کارهای خوب خود نظارت نکند که بیشتر کند و بر کرده های بد خود توبه نکند و ترک نکند

معلوم نیست از کجا سر در بیاورد

این که گفتم خوشحال باشید که متوجه عقب کرد خود بودید مساله مهمی است و واقعا جای خوشحالی دارد

هستند انسانهایی که چنان غرق در شهوات و گناه و اعمال زشت هستند و به روی خود هم نمی اورند که گناه کرده اند و از فرمان خداسرپیچی نموده اند

بزرگوار

شما نه یک شبه نماز اول وقت خوان شدید و نه یک شبه بر ترک ان اقدام کردید

اصولا مباحث اخلاقی و مسایل معنوی ای طور اند یک شبه نه راه انحراف میروند و نه راه پیشرفت

همه اعمال انسان در مسیر تعالی بر همدیگر اثر می گذارد اگر دروغی از دهان انسان خارج شود بر تماز اول وقت تاثیر دارد
اگرغیبتی بشنود و اکر تهمتی بزند و اگر ظلمی بکند و …………

همه اعمال انسان این گونه بر یکدیکر تاثیر می گذارند اعمال بد انسان؛ انسان را از انجام اعمال نیک باز می دارد و تاثیر خود را می گذارد

و البته این چنین است اعمال خوب
انسان هر چه اعمال نیک انجام دهد به سوی تعالی حرکت کرده است و توفیق انجام اعمال خوب را پیدا می کند

شما بزرگوار
محاسبه ای از نفس خود بکنید از نفس خود حیژساب بکشید
کارهای خود را بسنجید
برنامه ای برای اعمال روزانه خود تهیه کنید و بر انجام انها اصرار ورزید
با مراکز دینی در ارتباط باشید
با افراد با تقوا نشست و برخواست کنید
از همنشینی با افرادی که شما را به کارهای غیر دینی دعوت میکنند بپرهیزید
کنترل بر صحبت ها و شنیده ها ودیده های خود داشته باشید
و………….

عبادت و بندگی احتیاج به توفیق دارد …….. یعنی خدای بزرگ باید اجازه بدهد نامش بر زبان ما جاری شود و رکوع و سجود بر او کنیم و این توفیق به دست نمی آید مگر اینکه دل را از گناه پاک کنم.
بگذارید برایتان داستان بنده ای را بگویم که گناه میکند و هرچه خداوند مهربان سعی دارد او برگردد ….. اما او نمیخواهد …… عاشقی نمیکند ….. خدای من چه خبر است؟ چرا بندگان تو این عشق و نور را رها میکنند؟!!!
پیامبر گرامی اسلام میفرمایند: دل مانند برگه ای سفید است و گناه مانند لکه جوهر که بر این برگه بیفتد.
دل سیاه و کثیف و کوچک دیگر سفید و پاک و بزرگی ندارد.

با خودتان کلنجار بروید و به دل بقبولانید که بیا و دیگر هرزگی نکن تا شیرینی و لذت نماز را بچشی.

بنده در طول سالها تجربه مشاوره،زیاد دیدم کسانی که از این مساله ناراحت بودند،در حالی که با ایجاد نظم در زندگی به راحتی حل مساله نموده اند.
اگر نگاهی اجمالی به دین اسلام داشته باشیم متوجه این مطلب میشویم که نظم در زندگی خواسته اول دین اسلام از یک مسلمان است.
به اهل بیت نگاهی داشته باشیم آنجایی که امیرالمومنین علیه السلام به فرزندش امام حسن مجتبی علیه السلام سفارش های پدرانه و خواص دارد میفرماید:
پسرم برای پیروزی در زندگی نظم داشته باش.
و این سفارش ادامه دارد که بعد از مطالعه این نکته در نهج البلاغه فکر میکنیم
اولین و آخرین راز موفقیت در زندگی نظم است.
نهج البلاغه.

امیر المومنین علی علیه السلام میفرماید: … تنهایی از همنشین بد،بهتر است ….
اثر اطرافیان در رفتارمان آنقدر زیاد است که اسلام در بعضی موارد دستور به ترک واجب میدهد تا از آنها اثر بد نپذیریم.
مثلا درباره ترک کننده نماز با شرائطی دستور به قطع رحم میدهد(البته مقطعی و …) و حتی از ما خواسته جواب سلام او را هم ندهیم.
پیامبر گرامی صلی الله علیه و آله میفرماید : جواب سلام چند گروه را ندهید …. و ترک کننده نماز .
و باز هم از این موارد در دستورهای دینی وجود دارد.
باید اطراف و اطرافیانم را تصفیه کنم.

باید بالاخره حقیقت رو بدونن این شخص وگرنه که اگر حضرت حاج فردوسی بیان و برای اون صحبتای قشنگی بکنن که هیچکدوم درست نیست خب این هم که مسئله ی مناسبی نیست و ایشون مسیرش رو پیدا نمیکنه و این شخص باید در مسیر درست قرار بگیره و بچه هم نیست که بخواد با یک حرف ناامید بشه و یا اینکه با یک حرف بخواد مسیرش رو گم کنه اگ حضرت حاج فردوسی این حرف رو به ایشون زدن دلیل این نیست که ایشون رو بخوان ناامید کنند بلکه میخوان فقط و فقط مسیر رو به ایشون نشون بدن وبعد همه چیز بر عهده ی خود اون شخص هست.

سلام دوست عزیز با شما موافق هستم باید این شخص احترام به خودش رویاد بگیره اینکه میادو میگه که من جهنی هستم باید بدونه که کسی به حالش ترحمی نمیکنه که اون بخواد این حرف رو بزنه بلکه فقط داره احساس خودش رو نسبت به خودش بد تر میکنه پس با توجه به این موضوع باید سعی کنه که اون شخص قدرتمندی رو در خودش شکل بده که میتونه بر همه مشکلات غلبه کرده و همچنین بتونه تمام آثار این گناهان رو در زندگی خودش از بین ببر! حق الناس رو بده و برای گناهانش طلب استغفار و توبه کنه و همچنین برای گناهان حق الناس تا در نهایت بتونه به عنوان یک انسان پاک زندگی کنه

سلام انسان باید به وجود خودش احترام بزاره خداوند اون رو بنا به دلیلی آفریده و بی دلیل هیچکدام از انسان های روی کره زمین خلق نشدن پس بسته به همین موضوع این شخص باید رسالت خودش رو در زندگیش پیدا کنه پس بزارید یک مثال از شخصیتی بزنم که همه ی ما میشناسیم و اون هم رهبر بزرگ جامعه ی فردوسیان و رهبر مشتاقان کمال و سعادت حضرت حاج فردسی هستند که ایشون رسالتشون رو در رهبری منهاج فردوسیان شاید دیدن پس می بینید که در این سمیر قدم گذاشتن و به یک موفقیت بزرگ هم در این زمینه دست پیدا کردن .این مسئله رو ما باید در همه چیز ببینیم دیگه!

ما باید منطقی عمل کنیم ،حتی اگر 1درصد هم احتمال بدیم که قیامتی وجود داره و از اعمال این دنیامون سوال میشه باید به واجبات عمل کنیم و از محرمات دوری کنیم.

به قول فیلم مارمولك و به نقل از كتاب شازده كوچولو اول باید اهلیش كرد یعنی باید در او ایجاد علاقه كرد و شیرینی نماز را باید به او چشاند نه اینكه او را ترساند و كاری نباید كرد كه از روی ترس بخواهد نماز بخواند منصفانه نگاه كنید اگر كسی ما را حتی برای خوردن یك غذای لذیذ مجبور كند ایا خوردن ان غذا برای ما لذت بخش خواهد بود؟

راستیتش آدم خودش باید بخواد تا نخواد نمی شه منم هی سعیمو میكنم ولی نمی دونم چرا نمی تونم فك كنم به خاطر این دخترای تو خیابونه

سلام به نظر منکه بیشتر تاکید ایشون رو حق الناس پرداخت کردن بوده یعنی به قول شما ایشون دِین داشتن که باید ادا میکردن و به همین دلیل این مسئله دو سال از عمرشون رو گرفت. و من میخوام بگم که خیلی بده که انسان در ظاهر انسان خوبی باشه اما در باطن شخصیتی نادرست داشته باشه. این شخصیت بد باعث میشه که وان شخص از مسیر درست خارج میشه برای دوستمون دعا میکنم که این مشکلشون برطرف بشه چون واقعا فکر نمیکنم که رابطه ی خوبی بین خود و شخصی که ظاهر رو فقط درست میکنه وجود داشته باشه! هر چند که خداوند رو نمیشه تعریف کرد چون بهترین عدالت به وجود آورنده هست!

ببینید جهان تفاوت و تضاد داره و اگر یکی هست که خوبه یکی هم بده و اگر یکی هست که اعمال شایسته ای رو انجام میده یکی هم هست که اعمال خیلی نادرستی از اون سر میزنه پس نمیشه که همه رو به یک شکل دونست و نمیشه که همه رو به شکلی ببینیم که مثلا دارن رو به تباهی میرن یا مثلا همه دارن به سمت درست میرن. ببینید حتی زمان پیامبر هم انسان های نادرستی وجود داشتن پس این نشون میده اگر انسان بد کاره ای وجود داره انسانی با کارهای نیک و شایسته هم وجود داره که تلاش میکنه خودش رو در مسیر درست قرار بده و تلاش میکنه که در مسیر درست قرار بگیره.

قطعا از سوی دکتر های دینی بهترین دارو برای این بیمار دیی این هست که منهاجی بشن و باید و باید به توصیه حضرت حاج فردوسی گوش بدن که اگر میخوان شفا پیدا کنن پس حتما دارویی که حضرت حاج فردوسی براشون تجویز کردن رو استفاده کنند و در زندگی خودشون به کار ببرن مبادا اینکه فراموش کنند و دوباره روز از نو روزی از نو بشه که فقط و فقط برای خودشون مشکلاتی رو به وجود میاره واین واقعا زیبا نیست و به نظر من اگر ایشون منهاجی بشن روز به روز با علمی که حضرت حاج فردوسی دراختیار ایشون قرار میدن یعنی انتشار همین مقالاتی باعث میشن که این فرد گمراه به راه درست هدایت بشه

فضائل و رذائل زنجیره ای اند. یعنی یک گناه ، گناهان دیگری رو به دنبال می آره. برای همین گاهی افراد با مطالعه و مذهبی که کامل به اهمیت و فواید نماز واقف اند هم در خواندن نماز کاهل می شوند. این تاثیر گناهانی است که فرد در طول روز انجام میده . خصوصا گناهانی که با اختیار انجام بشوند ، یعنی فرد با اینکه می دونه کاری که انجام میده گناهه ، با اختیار خودش گناه می کنه. این با نادانسته گناه کردن و از دست در رفتن خیلی فرق داره.
گناه، غفلت، فراموشی، بی تفاوتی و…

فقط باید یک نکته بسیار مهم را در نظر بگیرید هرکس را در گور خود می خوابانند به ما چه که نماز نمی خونه، روز قیامت حمد و سوره اش رو که خوندن تازه متوجه میشه که باید نماز میخوند حالا ما هرچه بگوییم به گوشش نمیره، از قدیم گفتن نرود میخ آهنین برسنگ.

ه نام خدا
در مرحله نخست باید علت بی توجهی به نماز را بررسی كرد و بر اساس آن برنامه ریزی و كارهایی را اجرا نمود. چه بسا افراد به دلیل عدم شناخت از وظیفه خود نماز را ترك می‏كنند كه در این صورت لازم است سطح آگاهی آن‏ها را بالا ببرید، مثلاً جلسات گفتگو تشكیل دهید و یا كتاب هایی را كه درباره اهمیت نماز نوشته شده، در اختیارشان قرار دهید.
در مواردی افراد تحصیل كرده‏ای هستند كه چون از فلسفه و آثار نماز بی خبرند، برای آن اهمیتی قائل نمی‏شوند. از این رو لازم است مطالعه بعضی از كتاب‏ها مانند سرالصلاة از امام خمینی، اسرار عبادت از آقای جوادی آملی و رساله لقاء اللَّه از آمیرزا جواد ملكی تبریزی را توصیه نمایید. نكته مهم دیگر استفاده از روش الگویی است، یعنی به هنگام معاشرت با افراد فامیل، در اوّل وقت نماز خود را با توجه بخوانید.
با آن‏ها برخورد كنید كه نمودار یك انسان با فضیلت و اهل نماز باشد تا اثر عملی نماز را در زندگی فردی و اجتماعی شما تحسین نمایند.
خواه ناخواه این كار در روحیه آن‏ها اثر خواهد گذاشت. اگر روش‏های فوق تأثیر نكرد، نوبت به اجرای نهی از منكر با حفظ مراتب آن می‏رسد. مراتب نهی از منكر عبارتند از:
1- انكار قلبی: مسلمان باید نفرت خود را از منكر نشان دهد و علاوه بر این كه در دل از ان عمل بیزاری می‏جوید، نارضایتی خود را در رخسار و حركات نشان دهد. امیر مؤمنان(ع) می‏فرماید: “رسول خدا(ص) به ما فرمان داد تا با معصیت كاران، با چهره هایی گرفته رو به رو شویم”.(1)
البته این مرتبه نیز درجاتی دارد، مانند نگاه نكردن، خاموش ماندن، سر به زیر انداختن، روی گرداندن .
2- انكار زبانی: انكار قلبی نتیجه نداد، مرحله بعد پیش می‏آید و آن انكار زبانی است، یعنی با زبان نرم بخواهیم به نماز اهمیت قائل شویم و این مسئله را در مواقع مختلف كه شرایط تأثیر گذاری فراهم است، به آن‏ها
تذكر دهیم.
3- اقدام عملی: در موارد خاصی، لازم است اگر احتمال اثر می‏دهید، با بی اعتنایی یا كم كردن روابط و غیره، نارضایتی خود را ابراز دارید

با گذران بودن عمر وزندگی دنیوی و فانی بودن آن و بی ارزش نشان دادن مادیات و بر شمردن ثواب های اخروی ، میتوان در او برای حرکت به سوی خداوند انگیزه ایجاد کرد.

سلام دوست عزیز ،
برای این منظور شما باید فرد مورد نظر را نه نصیحت کنید نه نکوهش شما باید فقط فواید را یاد آوری کنید و به اون گوش زد کنید که در هنگام نماز سرشاد و سر زنده بودن و با ترک اون به چه مشکلاتی بر خوردن باید با اون طوری رفتار کنید که مستقیم متوجه نشه بلکه با ایما و اشاره به قول معروف به در بگید که دیوار بشنوه . ولی با این همه باز هم سن فرد بستگی داره .

سلام بر شما!

نماز باید در روح و جان رخنه کند. نماز را باید با لذت خواند.نماز نباید یک عادت باشد.نباید یک گفتگوی تکراری باشد.نباید یک ورزش تکراری باشد …

وقتی به تمام راههای جهانی رسیدیم . آن موقع به خدا و اصل و مرجع خویش بازخواهیم گشت. به آن امید که عمرمان کفاف پیمودن این راه را بدهد!

خلاصه و در مفهموم عام
“باید سرمان به سنگ بخورد”!!!

سلام خدمت شما دوست عزیز
شما نمیتونین کسی رو مجبور به کاری کنین
شما اول باید دید مخاطبت خودتون رو به دین
و مهم تر از دین به خدا باز کنین
چوب معلم ار بود زمزمه ی محبتی/جمعه به مکتب آورد طفل گریز پای را
باید متوجه شه نماز کمترین کار واسه تشکر از خداست
امام جعفر صادق میفرمایند: در تمام طول عمر نماز میخوانیم که دو رکعت قبول شه و خدا مارو ببخشه
باید خودش بخواد
از دست شما کاری بر نمیاد
جز اینکه با دین آشناش کنین
و اونو عاشق دین کنین
امیر مومنان علیه السلام می فرمایند: ما عبدتک خوفاً من نارک و لا طمعاً فی جنّتک، ولکن وجدتک أهلاً للعباده فعبدتک یعنی:
«تو را نه از ترس آتش تو و نه از برای طمع در بهشت تو نپرستیدم؛ ولیکن تو را سزاوار پرستیدن یافتم، پس عبادتت کردم.»
ما که هیچ وقت علی نمیشیم ولی بیایم علی وار باشیم
پاینده باشین

سلام
آدم هرچی ترک نمازش طولانی تر باشه حس معنوی و اون آرامشی که نماز و ارتباط با خدا داره براش کمرنگ تر میشه . باید ازش بخواهیم درهرحال حتی وقتی تنهاست نماز بخونه و یا با خودمون به مسجد ببریمش. ارتباط با افرادی که به نماز اهمیت میدن میتونه تاثیر زیادی روی این فرد بگذاره به شرط اینکه احساس کنه این افراد دوستش هستند و جذبشون بشه. نباید مدام به خاطر بی نمازی سرزنشش کنیم ولی ازش بخواهیم نماز رو به عنوان آرامبخش استفاده کنه و بهش یادآوری کنیم هیچ آرامبخشی بهتر از حرف زدن با خالق همه زیباییها و قدرت مطلق نیست که البته شامل نماز و دعا میشه ولی این نماز هست که هم تکلیف ماست هم باعث رضایت خدا و محبوبیت ما نزدش میشه و دعای ما با نماز شنیده خواهد شد.
موفق باشید.

بیخیال بذار عشق و حالشو بکنه بعدا توبه می کنه دنیا 2 روزه

به نظر من هیچ كس را نباید در نماز خواندن اجبار كنیم باید شخص خودش از ته وجودش معرفت نماز ونعمت های خدارا درك كند.

به نظر من برای اینکه حوصله نماز خوندن داشته باشیم باید به این فکر کنیم که چطور خدا در تمام شرایط سخت و راحت زندگی حواسش به ما هست اونوقت ما یه پنج دقیقه براش وقت نمی زاریم؟ یا به این فکر کنیم که اگه در یه کشتی در حال غرق شدن باشیم کیو صدا میزنیم؟ از کی کمک میخوایم؟ معلومه خدا ، پس همون طور که تون هوامونو داره ما هم هواشو داشته باشیم .

امام رضا (ع) می فرماید : وقتی بنده سر به سجده میگذارد یعنی از خاک هستیم و وقتی سر از سجده بر می دارد یعنی ما از این خاک بدنیا آمده ایم . دوباره که سر میگذارد یعنی ما به این خاک سر می گذاریم و سر که بر می دارد یعنی دوباره مبعوث میشویم . ببینید در دو سجده چقدر یاد معاد شده است

همانطور که می دانید هر عبادتی داراى روح و جسم است، جسم عبادت همان اعمال و افعال ظاهرى است. جسم نمازهم، قرائت صحيح، ركوع، سجده و ساير افعال و اركان نماز است كه بايد به طور صحيح انجام شود، ولى روح‏ نماز توجّه به مضامين بلند اذكار، و صيقل دادن روح زنگار گرفته است .عبادت واقعى هم ،آن عبادتی است که در آن به هر دو جنبه توجه شود.آيه 45 سوره عنكبوت به فلسفه نماز اشاره دارد: «نماز انسان را از زشتيها و منكرات بازمى ‏دارد» (ان الصلوة تنهى عن الفحشاء والمنكر).
در قلب و روح انسانى که نماز می خواند جنبشى به سوى حق و حركتى به سوى تقوا پيدا مى‏ شود.وهمین جنبش زمینه ای می شود برای ترک گناه در واقع نمازسد نيرومندى در برابر گناه محسوب مى‏ شود.

منتها هر نمازى به همان اندازه كه از شرايط كمال و روح عبادت برخوردار است نهى از فحشاء و منكر م ى‏كند، گاه نهى كلّى و جامع و گاه نهى جزئى و محدود.

حضرت آیه الله مکارم شیرازی در در رابطه با نماز چنین می فرمایند:ممكن نيست كسى نماز بخواند و هيچگونه اثرى در او نبخشد هر چند نمازش صورى باشد هرچند نمازگزار آلوده به گناه باشد، البته اين گونه نماز تأثيرش كم است، اين گونه افراد اگر همان نماز را نمى‏ خواندند از اين هم آلوده‏ تر بودند.در واقع نهى از فحشاء و منكر سلسله مراتب و درجات زيادى دارد و هر نمازى به نسبت رعايت شرايط داراى بعضى از اين درجات است.

این که گاهی به نماز اهمیت می دهید وگاها دچار غفلت می شوید ناشی از عدم شناحت اهمیت واقعی نماز وعدم آگاهی نسبت به تاثیرگذاری نماز است.اگر انسان به اهمیت موضوعی به خوبی پی ببرد حاضر نیست تحت هیچ شرایطی آن را از دست بدهد به عنوان مثال وقتی رفتن به جایی یا دادن آزمونی ویا ملاقات کسی برای شما قابل اهمیت وارزش باشد مدام به دنبال برنامه ریزی هستید تا سر موقع به کار خود برسید چرا که آن کار را ارزشمند می دانید در رابطه با عبادات نیز اینگونه است کسانی که به اهمیت نماز به خوبی واقف هستند مشتاقانه به انجام این فریضه می پردازند ودر انجامش کوتاهی نمی کنند

البته شرایط زندگی وکار ودرس ومشکلات گوناگون ممکن است توجه ما را آنقدر به خود معطوف نماید که گاها از نماز غافل شویم پس بر ما لازم است در مرحله ی اول برای این که فرصت بجا آوردن این فریضه را در اول وقت از دست ندهیم با برنامه ریزی برای کارهای خود ساعت نماز را فقط وفقط به اقامه نماز اختصاص دهیم کافیست مدتی با برنامه پیش رویم وبعد از آنکه تمرکز لازم را برای ادای به موقع آن بدست آوردیم خودبخود واز روی اشتیاق سراغ نمازخواهیم رفت. توجه به این نکته نیز ضروری است که خود نماز نیز ، غفلت زدا است، نماز به حكم اينكه در فواصل مختلف، و در هر شبانه روز پنج بار انجام م ى‏شود، مرتباً به انسان اخطار مى ‏كندو هشدار مى‏ دهد وانسان را از خواب غفلت بیدار می نماید

همین که شما خود را با برنامه ریزی مقید کنید که سر ساعت ودر اول وقت نماز بخوانید خود عاملی می شود برای احیای روح انضباط در وجود شما.همین سر موقع خواندن روحیه منظم بودن را در شما تقويت مى ‏كند، چرا كه دقيقاً بايد در اوقات معينى انجام گيرد كه تأخير و تقديم آن هر دو موجب بطلان نماز است.
البته همانطور که اشاره کردیم تاثیرگذاری محیط خانواده ومحیط تحصیل وکار ومعاشرت با دوستان وارتباط با افراد مختلف در طول روز می تواند در میزان توجه ما به نماز وکاهش یا افزایش این نوع توجه تاثیرگذار باشد پس بر شما لازم است با کسانی بیشتر ارتباط برقرار کنید که به نماز اهمیت فراوانی می دهند.

تسویف یکی از راهکارهای خوب شیطان است که مدام به ما تلقین می کند ودر واقع با سوف سوف کردن یعنی کار را به آینده محول کردن ما را از رسیدن به هدف باز می دارد در رابطه با نماز نیز شیطان تیزبینانه تر عمل می کند ومدام به ما القا می کند که نماز را چند دقیقه دیگر وچند دقیقه دیگر و….به تاخیر بیندازیم وتا به خودمان میاییم می بینیم نمازمان قضا شده است پس مواظب این حیله ی شیطان نیز باشیم.گاهی سستی وتنبلی افراد باعث می شود که در خواندن نماز اول وقت کوتاهی کنند که این خود نیز به سستی اعتقاد برمی گردد.توجه کردن به آثار زیانبار بی نمازی نیز ما را از کوتاهی در نماز باز خواهد داشت.

سلام
نماز مکالمه و گفتگو با خداست لذا تا طرف خطاب خود را نشناسید مکالمه چنگی به دل نمی زند
پس عمده تلاش شما در مسیر کسب معرفت نسبت به این مخاطب گرانقدر خود باشد
هرقدر معرفت بیشتر حضور قلب و لذت بیشتر
در این مسیر کسب طهارت قلبی هم بسیار موثر است
در معرفت مخاطبتان همین اندازه عرض کنم که سراسر هستی و شوون وجودی شما بند به اوست
والله الموفق

بهترین کار برای رهایی از تنبلی در نماز، این است که خود را ملزم به نماز اول وقت کنید. البته در روزهای اول، به تلاش و همت بیشتری نیاز دارید، ولی اطمینان داشته باشید که به تدریج عادت می ­کنید، و نماز هم جزء برنامه ­های زندگی شما خواهد شد.

شرکت در نماز جماعت مسجد هم، راه ­کار دوم برای غلبه بر این حس می ­باشد. سعی کنید در طول روز، حداقل یک وعده از نماز را در مسجد و به جماعت بخوانید. این کار علاوه بر ثمرات و نشاط معنوی فراوانی که برای شما دارد، موجب می­شود تا به هیچ وجه به فکر ترک نماز و کنار گذاردن آن نباشید.

گاهی اوقات ممکن است خواستۀ دل ما با خواستۀ خدای متعال در تضاد باشد. از یک سو خداوند به ما دستور می ­دهد تا نماز بخوانیم و بندۀ مطیع او باشیم؛ و از سوی دیگر، دل و هوای نفس، ما را به تنبلی و تن پروری دعوت می­کنند، و از ما می­خواهند در نماز و بندگی خداوند کوتاهی کنیم. جهت سرکوب کردن این میل نفسانی و ایجاد انگیزۀ لازم در درون خود، به این حدیث قدسی توجه کنید:

خداوند متعال ـ در حدیثی قدسی ـ می­فرماید: «به جلال و جمال، بلندی و رفعتم قسم، که هیچ بنده ­ای خواست مرا بر هوای نفس و خواستۀ دل خود بر­نمی­ گزیند، مگر آن که از دیگران بی­ نیازش می­ سازم، و همت و تلاشش را برای آبادانی آخرتش قرار می ­دهم. از هلاکت و نابودی در امانش داشته و آسمان و زمین را ضامن روزیش می ­گردانم و برای او از تجارت هر تاجری سودمند­تر خواهم بود»

به ترتيب سه امر مهم را در خود محقق سازيد:

1- باور كردن اهميت نماز اول وقت : گاهي انسان به يك چيزي اعتقاد دارد اما باور و ايمان ندارد. مثلا” مي داند انسان مرده ترسي ندارد, اما باز هم مي ترسد. وجود اين ترس در انسان دليل است كه آن اعتقاد، تبديل به باور دل و ايمان قلبي نشده است . چه بسا اعتقاد به اهميت نماز اول وقت باشد اما باور و ايمان به آن نباشد. براي به دست آوردن اين باور مي توان از اسباب باوربخش استفاده كرد, مثل مطالعه كردن كتاب هايي كه در موضوع نماز اول وقت نگاشته شده است كه اين مطالعه بايد پياپي و پيوسته باشد, سپس به فكر كردن و تفكر بپردازد كه با نخواندن نماز اول وقت مشمول چه زيان ها و سرزنش هايي مي شود و با خواندن آن مشمول چه سود ها و پاداش ها مي گردد. رواياتي كه در اين باب وارد شده است بسيار مفيد و باوربخش است به شرط اين كه مطالعه آنها استمرار داشته باشد و فكر كردن در آنها نيز هر روز باشد هر چند مختصر و كم . مثلا” به اين دو روايت دقت شود: عن الصادق (ع ) قال قال رسول الله (ص ): «ليس مني من استخف بالصلوه لايرد علي الحوض لا والله ; امام صادق (ع ) فرمود كه رسول اكرم (ص ) فرموده است : به خدا قسم از من نيست كسي كه نماز را سبك بشمارد و در حوض كوثر بر من وارد نمي شود» (سفينه البحار, شيخ عباس قمي , ماده صلاه).

تأخير انداختن نماز مصداق بارز سبك شمردن نماز است . عن النبي (ص ): «ما من عبد اهتم بمواقيت الصلوه و مواضع الشمس الا ضمنت له الروح عند الموت وانقطاع الهموم والاحزان والنجاه من النار; هيچ بنده اي نيست كه به وقت هاي نماز (اول وقت ) و حركت هاي خورشيد براي نماز اهتمام ورزد مگر اين كه من سه چيز را برايش ضمانت مي كنم : 1- نشاطي آرامش بخش هنگام مردن , 2- جدايي از ناراحتي ها و اندوه ها, 3- نجات از آتش . در اين باب پيوسته بايد بخواند, بگويد, بشنود و بينديشد تا رفته رفته اعتقاد به باور بدل گردد».

2- اراده و تصميم : باور كردن اهميت نماز اول وقت خود زمينه ساز اراده و تصميم مي شود اما با اراده و تصميم فاصله دارد زيرا ممكن است يك چيزي باور قلبي باشد ولي اراده و تصميم انسان به آن تعلق نگيرد. مثلا” مسلمان روزه دار تشنه باور قلبي دارد كه آب او را از تشنگي مي رهاند ولي هرگز آب نمي آشامد تا روزه اش باطل نشود, اينجا اراده و تصميم بر آشاميدن آب تعلق نگرفته گرچه باور قلبي هست كه آب رفع تشنگي مي كند. اگر كسي نسبت به اهميت نماز اول وقت باور قلبي پيدا كرد ممكن است به خاطر موانعي اراده و تصميمش به خواندن نماز اول وقت تعلق نگيرد, هر چند آن موانع، غيرموجه باشد, بنابراين بعد از باور قلبي بايد اراده و تصميم بگيرد و تمامي موانع خواندن نماز اول وقت را كنار بزند.

3- مداومت تا سر حد ملكه شدن : پس از طي آن دو مرحله گذشته بايد در مقام عمل آن قدر نماز اول وقت خواندن را ادامه دهد تا عادت و ملكه گردد اين مداومت عملي در ابتداي كار, امري دشوار و سخت مي باشد ولي پس از گذشت يك سال يا دو سال و يا حتي كمتر از اين مدت , امري عادي و آسان مي گردد, (نگا: نماز اول وقت , محمد حسين رجايي خراساني).

البته بايد توجه داشته باشيد كه در رسيدن به اين هدف بايد سياست تدريج را پيش گيريد؛ يعني كسي كه عادت به خواندن نماز در اول وقت نداشته نبايد انتظار داشته باشد يك دفعه و در مدتي كوتاه بتواند به راحتي و سهولت در اول وقت نماز بخواند بلكه بايد در اين راه با آهستگي و تدريج پيش رود. يعني بايد سعي كند مثلا در طول يك هفته حداقل يك روز نمازش را در اول وقت بخواند و اين كار را يك ماه ادامه دهد و بعد اين يك روز را به دو روز تبديل كند و در اين راه استقامت و پايداري نمايد يعني هيچ كار غيرضروري و غير لازمي او را از نماز در اول وقت منصرف ننمايد و همين طور به تدريج بر تعداد روزهايي كه در آنها نماز اول وقت مي خواند بيفزايد تا تمام طول هفته اش را در بر بگيرد و همه نمازها را در اول وقتش بخواند.

عادت، بی‌حوصلگی، تنبلی از اقامه نماز ، تنبلی از مقدمات نماز مانند پاک نمودن خود و وضو گرفتن، به ویژه برای آقایانی که طهارت را رعایت نمی‌کنند یا خانم‌هایی که عادت به لاک و آرایش دارند و… همه از موانع بازدارنده قلمداد می‌گردند، ولی تردیدی نیست که اغلب، آن گناهانی که به آنها بی‌توجه هستیم توفیق نماز را سلب می‌کند و بیشتر از آن، شناخت اندک از خود و خدا، از توحید و معاد و هم چنین عدم توجه به او و محبت الهی سبب ترک یا تنبلی در نماز می‌گردد

1ـ عدم آشنایی به فلسفه و حقیقت نماز که مهم ترین عامل سستی در نماز و ارتباط با خدا است. آنچه که موجب می‏گردد برخی از نماز، رویگردان باشند و یا نسبت به آن تساهل کنند، ندانستن فلسفه نماز و یا درکی غلط از آن است. برخی می‏پندارند که نماز انسان، نیازی را از خداوند برطرف می‏کند که البته خیالی واهی است. خداوند نیازی به هیچ مخلوقی ندارد.
2ـ تنبلی و سستی و تن پروری:
عادت به سستی و از زیر بار مسئولیت‌ها در رفتن باعث می‌شود که جوان برای خواندن نماز بی اهمیت باشد.
3ـ مسامحه و سهل انگاری که در بعضی از کارها دامنگیر جوانان است، در مسئله ای مانند نماز و عبادت خدا نیز وجود دارد.
جوانان باید این روحیه وحالات را در تمام کارها از خود دور کنند . به مسئولیت‌های اجتماعی و فردی خود اهمیت دهند.
4ـ عدم شناخت آثار سبک شمردن نماز:
اگر افراد به اهمیت نماز آگاه شوند و بدانند نماز ستون دین و بازدارنده از فحشا و منکرات است و سستی در انجام نماز چه پیامدهایی دارد، قطعاً سستی نخواهند کرد.
پیامبر گرامی(ص) فرمود: «چیزی که مسلمان را کافر می‌کند، ترک عمدی نماز واجب است یا خوار و سبک شمردن و به جا نیاوردن آن. فاصله ای بین ایمان و کفر وجود ندارد جز به ترک نماز».
کسی که نماز را سبک شمرد، به تدریج آن را ترک خواهد کرد. ترک نماز دلیلی جز سبک شمردن دین و مسخره کردن آیین ندارد. امام صادق(ع) هنگام وفاتش فرمود:
«به شفاعت ما اهل بیت نمی‌رسد کسی که نمازش را سبک شمرد»

اول باید بدونیم نماز حسابش از همه چیز جداست می گن کسی اگر همه ی ارتباطهایش را با خدا قطع کرده باشد فقط نماز رو نگه داشته باشه امید به بازگشتش هست.
افرادی که نماز رو ترک می کنند عموما دو دسته اند یک دسته آدم هایی که خیلی اوضاعشون بده اصلا هیچی رو قبول ندارند خدا رو هم قبول ندارند خب با اینها که کاری نداریم اما عده ای هستند که خدا و دین و پیامبر رو قبول دارند با این حال کاهل نمازند اینکه شما سوال کردید و دنبال جوابش هستید یعنی جزء اون دسته ای که امیدی به یافتن ذره ای انسانیت در وجودشون نیست، نیستید درین باره بیشتر توضیح می دهیم

لطف خدا به ما خیلی بیشتر از این حرف هاست بلکه قابل مقایسه نیست فکر کردن به این مسئله شاید از همان اموری باشه که بسیار ارزشمند شمرده شده و معادل سالها عبادت است سعی کنیم نعمتهای خدا را در نظر بگیریم وقتی آن را کنار خوبی های مشابه دیگران می گذاریم تا اندازه ای به قدر آن پی می بریم مثلا اگر پزشکی وسیله می شود که ما را مداوا کند خداوند تمام سلولهای بدن ما را آفریده و حتی جزئیات خیلی لطیفی رو در مورد بدن ما رعایت کرده که عجیب است

الطاف خدا بی نهایته اگر یک شاخه گل بخواهیم از گلفروشی بخریم از ما کلی پول می گیرد خدا برای بنده هاش هکتارها جنگ و صحراهای پر از گل آفریده

یکی از دوستانم می گفت خدایا اگر می خواستی برای بنده هایت گل بیافرینی یک نوعش هم از سرمون زیاد بود چند هزار نوع گل از هر نوع چند گونه چند رنگ چند مدل چقدر عطر چقدر ما رو آدم حساب کردی چقدر برای ما گل آفریدی هزاران نوع و طرح و رنگ و بو

یا میوه می تونست دو سه نوع میوه برای ما قرار دهد ما اگر بخواهیم برای مهمان باارزشی خیلی سنگ تمام بزاریم چند نوع میوه تهیه می کنیم خدا هزاران نوع میوه آفریده در هر فصلی و هر منطقه ای متناسب با طبع و خصوصیات مردم آن منطقه و آن آب و هوا . همان دوستم می گفت یک دوست نقاش دارد و او برایش گفته هروقت به رنگ آمیزی هلو دقت می کنه مدهوش میشه از این همه زیبایی به کار رفته در آن

خورشید و ماه و ستارگان که دنیای شگفتی دارند و می فرماید همه را برای شما آفریدم

و خیلی چیزها که ما ازش بی خبریم مثلا یک بار یک نفر داشت از فایده های رعد و برق می گفت آدم به وجد می آمد از این همه خوبی خدا

از همه بالاتر اجازه ی انس با خودش را داده ببینید هرکس به جایی می رسد یک مدیری می شود وزیری می شود باید از او وقت قبلی گرفت تازه آیا وقت بدهد یا ندهد کی وقت بدهد ؟ خدای مهربان در هر لحظه از شبانه روز به ما اجازه ی ملاقات داده با هر زبانی با هر بیانی در هر حالتی در هر زمانی نیمه شب صبح زود سرظهر مغرب هیچ وقت از بودن با ما خسته نیست دربان و منشی نمی گیره حتی اگر در موقعیتی باشیم که نتونیم بلند حرف بزنیم از عمق دلمون صدامونو می شنوه برای بدی هامون سریع تنبیهمون نمی کنه به محض پشیمونی رحمتش ما رو در بر می گیره اشکامونو می بینه توبه مونو می پذیره همیشه دستمونو می گیره همیشه هست همیشه هست

حالا همین خدا که در خدایی تمامه از ما که بنده هاش هستیم چند تا کار رو خواسته و واجب کرده و چند تا کار رو حرام کرده -که رعایت همه اش هم به نفع جسم و روح و دنیا و اخرتمونه- اما بین واجب ها دو تا مورد هست که خیلی خاص هستند و مهم یکی از آن دو نمازه

هرکس ذره ای انسانیت داشته باشه حاضر نیست در برابر خدا بی ادب باشه تازه نماز کار سختی نیست وقت زیادی نمی گیره و بدتر از همه اینکه ترکش هم هیچ لذتی نداره که بشه بعدا بگوییم گول فلان لذت رو خوردیم و ترکش کردیم نه ترک نماز هیچی جز دهن کجی به امر خدا نیست

نماز حداقل قدرشناسی ماست حتی بعضی از حیوانات در برابر کسی که به آنها یک خوبی معمولی و حداقلی می کنند قدرشناسند مثلا کافیه یک تکه استخوان جلوی یک سگ بیندازید او تا آخر عمر بین شما و بقیه فرق می زاره و هروقت شما رو ببینه جلوی شما یک ادب خاص داره

ادب ما در برابر پروردگار که تمام هستی ما روزی ما سلامت ما امید ما به اوست اینه که وقتی صدای اذان رو می شنویم وقتی حی علی خیر العمل می شنویم سر قرار روزانه مون بی اعتنایی نکنیم

نماز خیلی مهمه کسی که نماز رو ترک کنه انگار همان ذره ای از انسانیت هم در وجودش نیست چنین کسی به مرور نورانیت قلبشو از دست می ده برای همین هرکاری هم بکنه دیگه تو آسمون همه می دونند از خوبی او نیست هر دلیلی داشته باشه از روی انسانیت نیست شاید برای همین باشه که اگر نماز قبول نشه هیچ عمل خوب دیگری هم قبول نمیشه

مطمئنا می دونید نماز ستون دینه و فرموده اند اگر در خیمه ای همه چیز سرجایش باشد چادر و ریسمان و میخ اما ستون را از وسط آن برداریم خیمه فرو می نشیند دیگه خیمه نیست

نماز خیلی مهمه شاید چون خیلی بی صفتیه ترک کردنش

علاقه همه انسان ها به خوبی­ها و کمالات از فطرت پاکشان نشأت می­گیرد , مخصوصاً نوجوانان و جوانان، آنان که هنوز فطرت پاکشان آلوده نشده است. آری انسان هر چه باپستی­ها و گناهان و زشتی ها مأنوس و همراه باشد، فطرت پاک خدادادی زنگار می گیرد و کم کم فساد همهء وجود انسان را فرا می گیرد.در مقابل، هر چه از تعلّقات دنیا و زیبایی های پر جلوه که انسان را به خود مشغول کند ـ مخصوصاً اگر انسان را به گناه سوق دهد ـ دوری کند و دل بکَند, راحت تر وسالم تر و پاک تر و مفیدتر خواهد بود. انسان پاک و با تقوا هیچ فسادی برای جامعه ندارد، بلکه وجودش پر از نفع است. علاقه به خدا از همان فطرت پاک ناشی می شود. اگر بخواهیم مسلمان واقعی باشیم، باید به قرآن و دستورهای الهی که نسخه واقعی برای ایجاد حیات پاکیزه و طیبه است، عمل کنیم. آن را بخوانیم و به آیه آیه آن عمل کنیم. اگر قرآن می فرماید: نماز بخوانید، زکات بدهید, غیبت نکنید,مسخره نکنید، به پدر و مادر نیکی کنید، شرک نورزید، حکومت الهی را بپذیرید، از طاغوت پیروی نکنید، از دوستان بد و هرزه دوری کنید، با خوبان باشید و خوبان رادوست بدارید، همه ندای آن فطرت پاک انسانی است، که قرآن بدان سفارش کرده است. ان شاءاللّه با عمل کردن به دستورهای اسلامی بتوانید آیندهء خوبی برای خود فراهم کنید. چون شما نوجوان و در آستانه جوانی هستید، رعایت چند نکته برای شما ضروری است:
1- دوران نوجوانی و جوانی بسیار حساس است. احساسات و هواهای نفسانی مخصوصاً شهوت جنسی در حد نسبتاً بالایی وجود دارد؛ بنابراین، جوانان باید حواسشان جمع باشد که در بحران قرار نگیرند.
2- روحیه طغیانی و پرخاشگری و تصمیم گیری سریع و نا به هنگام در جوانان گاهی مشکلاتی را به وجود می­آورد.
3- روحیه دوست یابی و علاقه به رفیق و دوست در این زمان بسیار است.
یک نوجوان یا جوان با یک برخورد مثلاً در زمین فوتبال یا در کوچه با افرادی دوست می شود. اگر آن افراد خدای نخواسته از نظر اخلاقی و عملی و گفتاری منحرف و یا اندک انحرافی داشته باشند، تأثیر به سزایی در روحیه انسان دارد.
4- نماز و شرکت در مسجد برای نماز جماعت از بهترین فرصت هایی است که باید جوانان از آن بهره­مند شوند وگرنه در دام­های دیگری خواهند افتاد.
5- از خوبان و افراد متدین خود را دور نکنید و شکل و شمایل خود باختگان را به خود نگیرید.
6-سعی در انجام واجبات و ترک محرمات داشته باشید و آنچه که میدانید زیر پا نگذارید و برای موفقیت در این زمینه دست به دامن پرودگار شوید و توسل به اهل بیت(ع)داشته باشید و حضور قلب در نمازتان را تقویت کنید.
7-از مطالعه کتابهای دینی مثل کتابهای حاج فردوسی تفسیر نمونه و…غفلت ننمایید.

خوب بودن از نظر قرآن کریم و روایات اهل بیت(ع) حد اقل و به صورت اجمال دارای سه مرحله است1- ایمان به مبدا و معاد و نبوت و امامت 2- تقوا و انجام وظیفه عبودیت و بندگی خدا 3- تقویت محبت خداوند و اولیای او.
همچنین برای اینکه انسان بنده خوب خدا باشد حد اقل باید ابتدا در سه مورد اطلاع و آگاهی کافی داشته باشد.
اول. شناخت کسی که می خواهد بنده او باشد و به او نزدیک شود.
دوم. راه و رسم بندگی و احکام و آداب آن را بداند تا عملا توانایی بندگی را در خویش ایجاد نماید.
سوم. فلسفه بندگی را هم بداند تا عمل و رفتارش آگاهانه انجام شود و سودمند باشد.
T}توضیح بیشتر:{T
کمال انسان در قرب به خدا و شکوفا شدن استعداد های الهی نهفته در او است. برای رسیدن به قرب الهی که همان هدف نهایی زندگی و دین است ، چاره ای جز این نیست که انسان خودش را در ظرف ایمان ، تقوا و عبودیت حق تعالی قرار دهد، منتهی این ظرفیت بیشتر یک ظرفیت کیفی است تا کمی، یعنی آنچه مهم است، کیفیت عمل و عبادت است تا کمیت آن. ممکن است کسی با یک عمل مخلصانه در راه خدا ،مانند شهادت در راه خدا، این راه را طی نماید و به مقصد برسد و یا عارفی با چند سال تلاش و ریاضت به کمال خود نهایی خود واصل گردد و در مقابل کسی هم صدو بیست سال عبادت کند، نماز بخواند و روزه بگیرد ولی به کمال و رشد معنوی قابل قبولی نرسد.
آنچه در این مسیر مهم است، اول . بودن در راه است و دوم. خلوص نیت و خالی بودن از هر شایبه ریا و انگیزه های غیر الهی. سرعت و کندی انسان در وصول به کمال بسته به مرتبه اخلاص او متفاوت خواهد بود. در این مسیر حتی ممکن است کسی همان گونه که در روایات هم آمده، با چهل روز رعایت اخلاص در نیت و عمل، چشمه هایی از حکمت از درونش بجوشد و به کمالات مهمی نایل گردد.
برای اینکه انسان در راه خدا قرار بگیرد و به سمت اخلاص حرکت کند و به کمال نهایی خود واصل شود، طی مراحل زیر ضرورت دارد.
1- قرب فرایض ، یعنی ظرف انجام واجبات و ترک محرمات و به عبارتی ظرف تحصیل تقوی
2- قرب نوافل، که به معنی انجام مستحبات و ترک مکروحات و به عبارتی ظرف تحصیل ورع
T}چند تذکرمهم :{T
1- انسان به وسیله نوافل و مستحبات به اوج در کمال می رسد ، ولی این ظرفیت هنگامی در ساخت انسان و تعالی او مؤثر می افتد که شخص سالک، نسبت به تحصیل تقوی و انجام واجبات به اطمینان رسیده باشد؛ زیرا مرتبه نافله پس از واجب است و بدون تقوی ، ورع حاصل نمی شود.
2- ظرف عبودیت با دو مانع بزرگ روبرو است که تا این دو مانع از سر راه انسان مرتفع نشود ،موفقیتی حاصل نمی گردد.
مانع اول: خلقیات و ملکات اخلاقی رزیله : رزایل اخلاقی مانع می شوند که شخص بتواند به وظایف عبودی خود به نحو صحیح و احسن عمل نماید ، به طور مثال، کسی که دارای رزیله بخل است ، هرگز قادر نخواهد بود به انجام واجبات مالی خود اقدام نماید.
مانع دوم: اسارت های انسان: عادتهای بد، دلبستگی به لذتها و شهوتهای دنیوی، وابستگی ها و برخی گرایشهای افراطی مادی، مانع موفقیت انسان در ظرف عبودیت و بندگی خداوند است. بدین منظور سالک اگر بخواهد در این مسیر موفق باشد باید برای تحصیل آزادی معنوی و اخلاقی تلاش مستمر نماید و خویش را از اسارت هواهای نفسانی و خواسته های شیطانی برهاند.
اگر انسان در تحصیل آزادی و تهذیب نفسانی از اسارتها و ملکات رزیله موفق شود ،آنگاه در مسیر عبودیت نیز موفق خواهد بود.
3- طی تمامی این مراحل بسته به تحصیل عقلانیت معنوی و تقویت عقل معاد است. در روایت بسیار مهمی در این زمینه آمده است «العقل ما عبد به الرحمن و اکتسب به الجنان؛ عقل آن چیزی است که به وسیله ان خدای عبادت می شود و بهشت به دست می آید» V} (اصول کافی، ج 1 – کتاب العقل و الجهل، ج 3، ص 11، از امام صادق(ع)).{V
هر کس به مقدار عقل خود در این مسیر حرکت می کند و موفق می شود . حتی ملاک سنجش انسانها به لحاظ ارزشی و ملاک محاسبه اعمال در قیامت به مقدار عقل انسان بستگی دارد.
راه پرورش عقل:
عقل انسان با دو چیز پرورش می یابد:
1- تحصیل دانش و بینش معنوی و الهی ( انسان شناسی- خدا شناسی- دین شناسی- جهان شناسی- معاد شناسی).
2 – کسب تجربه عملی ، انسان به هر میزان که در این مسیر حرکت می کند و مزه ، لذت و آثار عبودیت حق تعالی را با جان خویش احساس می نماید ، عقلش فراتر می رود و حرکت و زندگی عقلانیش به سوی خداوند و قرب او قوت می گیرد.
در پایان به این نکته توجه کنید که هرگز برای پیمودن راه حق و رشد و کمال، احساس ضعف و ناتوانی و یا بی لیاقتی نداشته باشید که این بزرگترین آفت و مانع حرکت است. پس با تکیه بر قدرت لایزال الهی و استمداد از ذات هستی بخش خداوند، مسیر الی الله را آغاز نموده و مطمئن باشید موفق می شوید.
لازم به ذکر است همین اندیشه که می خواهید و تصمیم گرفته اید به کمالات معنوی نزدیک و نزدیک تر شوید خود یک توفیق الهی است که خداوند در قلب پاک شما قرار داده و به شما حالت اقبال به کمالات عطا کرده است. پس حرکت را آغاز کنید و هرگز از روی کسالت و ضعف و بی اعتمادی به خود و ناامیدی به آینده، اندیشه ای را در سر خود بپرورانید. با یک رویکرد مثبت و امیدوارانه به این امر نگاه کنید و با تقویت اعتماد به نفس و اجتناب از خودکم بینی، در فکر کمالات معنوی بالاتر و بیشتر باشید.
فلسفه بندگی:
خداوند سرچشمه همه خوبیهاست و دارنده همه توانمندیهاست . و عبادت و بندگی خدا به معنای گام نهادن در مسیر خوبیها و توانمندی ها است و ثمره آن آزادی از هرگونه محدودیتها و اسارت ها است. در پرتو بندگی خدا علاوه بر اینکه آدمی به «ازادی» دست می یابد بلکه به مقام «ازادگی» در برابر هوای نفس خویش نیز می رسد. از این رو در قالب شعر گفته شده:
P}خدایا چو گفتی بنده من{E} از عرش بگذرد خنده من{P
بنابراین اگر چه واژه بندگی با محدودیت و تحمیل امیخته است دلیل برای پرستش و بندگی خداوند ان است که خداوند «بی نیاز» است و از هرگونه ظلم و ستیز منزه و پاک است. بنابراین هر دستوری که به انسان بدهد از روی خیر خواهی و در مسیر رشد و سعادت بشر است.
اما تجربه های شخصی و یا ایین نامه های محصول فکر بشری چه بسا، ناقص و حتی براساس سود جویی و خود خواهی تنظیم شده باشد. درباره اهمیت عبادت و آثار آن در زندگی توجه شما را به مطالب زیر جلب می کنیم:
«عبادات» هدف و فلسفه‏اى دارد که اگر انسان به آن بى‏توجه باشد نصیبى از آن نمى‏برد. اگر انسان شرایط باطنى عبادت‏ها را رعایت نکند، بهره لازم از عبادت را نخواهد برد. برخى هستند که رنج و مشقت عبادت را بر خود هموار مى‏سازند؛ اما از روح عبادت غافل‏اند! عبادات آنها به جاى اینکه در روح‏شان خشوع و خضوع و کمالات دیگر را به وجود آورد؛ عجب و غرور و رذایل دیگر را ایجاد مى‏کند! چنین عبادتى قطعا جز خستگى نتیجه‏اى ندارد؛ اما نباید این نکته کسى را از انجام عبادت باز دارد و نا امید کند؛ بلکه فقط هشدارى است که عبادت انسان باید داراى باطن باشد و وى روح عبادت را دریابد و مراقبت کند که عبادتش همراه با خشوع و حضور قلب باشد تا از آن بهره برده و مصداق این آیه قرار گیرد: A}«الذینهم فى صلاتهم خاشعون»{A. V}(مؤمنون (23)، آیه 2.){V
پس فلسفه عبادات را تنها در پرتو بینش توحیدى اسلام، مى‏توان دریافت کرد. بدیهى است تا زمانى که ابعاد مختلف این بینش، به درستى شناخته نشود، جایگاه عبادات و نیز دیگر برنامه‏هاى عملى آن، روشن نخواهد شد. در بینش اسلام و ادیان توحیدى، انسان و مجموعه هستى، آفریده‏هاى خداوند و در مسیر حرکت به سوى او و معرفت مبدأ خویش‏اند.
در این دیدگاه، هیچ غایتى جز معرفت خداوند، براى انسان متصوّر نیست و کمال انسان، تنها در این محدوده رقم مى‏خورد و تمامى جاذبه‏هاى دیگر، جملگى براى به حرکت درآوردن آدمى و فراخوان وى به معرفت خداوند هستند. در این مسیر است که «عبادت» جایگاه خود را پیدا مى‏کند؛ آن هم به صورت عبادتى موزون و حساب شده که باید به صورتى خاص به جاى آورده شود. بدون این عبادت، سرّ حیات بى‏رنگ خواهد شد و انسان در بیغوله جاذبه‏هاى دیگر، راه اصلى را به فراموشى خواهد سپرد؛ مثلاً نمازهاى پنج گانه در تمامى عمر، همانند تابلوها و چراغ‏هایى است که در مسیرى سخت، طولانى و پرحادثه، انسان را به تبعیت از خود فرا مى‏خواند تا او را از پرتگاه‏هاى سقوط و گزند حوادث سنگین، باز دارد. بدون نماز، آدمى در مسیر زندگى، گوهر عبودیت خویش را در برابر ذات لایزال احدیت، به فراموشى خواهد سپرد و در نتیجه از کمال خویش باز خواهد ماند. از همین‏رو، تمامى پیامبران الهى و کتاب‏هاى آسمانى، آدمى را به نماز دعوت کرده‏اند. آنچه گفته شد، تنها اشاره‏اى کوتاه به فلسفه فردى نمازبود و نماز و دیگر عبادات، از جهات مختلف اجتماعى، فرهنگى، سیاسى و … داراى حکمت‏هاى عمیقى است. خلاصه سخن آنکه:
1. خداى متعال کمال محض است و جامع همه کمالات بلکه عین کمال است.
2. یکى از کمالات الهى حکمت است؛ به همین دلیل تمام افعال الهى هدفمند است.
3. از افعال الهى، آفرینش جهان هستى و گل سرسبد آن (انسان) است.
4. هدف آفرینش، رسیدن به کمال (تکامل) است.
5. این حقیقت جز از راه صحیح (صراط مستقیم) میسر نمى‏شود.
6. صراط مستقیم همان بندگى خداوند است: A}«أَنِ اعْبُدُونِى هذا صِراطٌ مُسْتَقِیمٌ»{

ولی ما خودمون باید سرنوشتمونو تغییر بدیم شما زیادی ناامید حرف میزنید و اون حسو به بقیه هم منتقل میکنید

با سلام خدمت دوست عزیزم سرکار خانم کیمیا خواستم مبنی بر پرسشی که داشتید بنا بر فهم خود مطالبی را خدمت شما ارائه کنم که امیدوارم برایتان مثمر ثمر واقع بشود .
انسان هر کاری را انجام می دهد تا به لذتی برسد و رنجی را از بین ببرد . در واقع هر کار انسان برایش یا رنج آور خواهد بود و یا لذت آور و خارج از این دو نیست ! اکنون از خود بپرسید که نماز برای شما نتیجه اش چیست؟ لطفا به صورت احساسی نباشد و نظر واقعی خود را بگویید جدای از اینکه ممکن است آن نظرت بسیار بد طلقی شود از دید دیگران یا … توجه داشته باشید که شما می خواهید واقعا می خواهید ترغیب شوید به نماز پس صادقانه پاسخ بدهید!
بعضب از پاسخ ها به این گونه است که می گویند نماز برای من رنج آور است چون باید روزانه سه مرتبه آن را بخوانم و وقتم گرفته می شود، برخی می گویند رنج آور است چون نمی توانم آرایش کنم، برخی می گویند آداب خیلی سنگینی و طاغت فرسایی دارد و من نمی توانم از پس آن آداب بر بیایم و نظرات مثبت هم وجود دارد مثلا من نماز که می خوانم احساسم خوب می شود ، دلم پاک می شود و … .
شما باید دلیل منطقی خود را بیابید که واقعا چرا می خواهید نماز بخوانید؟ شما باید در دل نماز لذتی واقعی بیابید که بتوانید به آن روی بیاورید که من اکنون که دارم نمازم یخوانم به فلان لذت دارم نزدیک می شوم یا رسیده ام و همین ابزاری قدرتمند است که باعث می شود شما روی به نماز بیاورید.
مورد دیگری وجود دارد و آن این است که فلسفه حقیقی نماز را بفهمید پس به دنبال معنی حقیقی آن باشید ترغیب شوید که نماز بخوانید و احکام مربوط به آن را انجام بدهید.

با سلام خدمت شما خواستم بگویم که نماز علاوه بر اینکه محبوب می کند ما را نزد خداوند نزد خود ما محبوبیت بیشتری می آفریند. انسانی که نماز می خواند با نماز اعتماد به نفس و عزت نفسش افزایش می یابد شخصی که هر روز در نماز قدرتمند ترین عبارت تاکیدی جهان را به کار می برد یعنی تنها از تو یاری می جویم و تنها از تو یاری می خواهم قدرتی در او شکل می گیرد که اگر تمام جهان دست به دست هم دهند که بخواهند او را به زمین در اورند نخواهند توانست پس این محبوبیت بیشتر از هر چیزی نزد خود ما بیشتر و بیشتر می شود و روی خود ما و زندگیمان تاثر می گذارد.
ما می بایست معنای حقیقی نماز را درک کنیم که بتوانیم واقعا از خواندن آن لذت ببریم و زمانی که دیگران یا جوانانی که از دین زده شده اند یا افرادی مانند دوست بزرگوارمان که سوال پرسیده اند با ما برخورد می کنند بتوانیم با توجه به همان فلسفه اصلی او را ترغیب کنیم به نماز خواندن و فواید نماز را برای او ذکر کنیم تا او با میل خود به دین وارد بشود وبتواند نماز بخواند و نماز راه به شکل یک وظیفه نپندارد بلکه لحظه شماری کند که کی زمان نماز خواندن می شود تا بتواند با خالق خود ارتباط برقرار کند و راز دل خود را به او بگوید و با او راز و نیاز کند .
نماز دل آدمی را شاد و خرسند می کند و در او طراوتی تازه و نشاطی بی نظیر می آفریند انسانی که نماز میخواند نزد خداوند همانطور که گفتید محبوب است و پیرو راه حضرت محمد و فرستادگان دیگر خداوند برروی زمین خواهد بود .
در نهایت از جناب حاج فردوسی عزیز برای راه اندازی این وب سایت نهایت سپاس گذاری را دارم و هم برای ایشان و هم دیگران آرزوی سعادتمندی در دنیا و آخرت را می کنم.
موفق باشید

با سلام خدمت شما دوست بزرگوارم در مورد این مسئله که فرمودید خواستم خدمتتان بگویم که درست است که انسان اگر نماز اول وقت بخواند برای او بهتر است اما نباید با گفتن جملاتی این چنینی ته دل او را خالی کرد به خصوص در زمان حالی که مشکلات بر او غلبه کرده اند و بسیاری از افراد مبنی بر تعریف های اشتباهی که از دین می شنوند و می بینند از دین زده می شوند .
می بایست انسان ها و همینطور خود را کم کم به راه آورد و اینکه در همان ابتدا بخواهیم تمام اصول و قواعد یک چیز را به او تذکر بدهیم قطعا یا فراموش خواهد کرد یا به دلیل زیاد بودن و حجیم بودن مطالب آنها را نادیده خواهد گرفت یا زیاد جدی نمی گیرد.
پس کسی که می گوید از دین فهم کمی دارد و همپنین خود را شخصی گناه کار می داند گفتن چنین چیزی به او باعث می شود که بیشتر احساس گناه کند و خود را مقصر بداند و این مسئله موجب کمک به او نخواهد شد بلکه می بایست از زیبایی های نماز در برابر او به زبان آوردو گفت که او نیز ترغیب بشود و به سمت نماز روی بیاورد و قطعا که این کامنت شما زیبا بود و تاثیر به سزایی دارد در زندگی هر کسی که نماز خود را اول وقت بخواندو به تعویق نیندازد.
از حاج فردوسی بزرگوار هم سپاس گذارم که این وب سایت را راه اندازی کردند و باعث شدند که این همه مطالب جدید را من بیاموزم و همچنین اگر حرف یا سخنی نسبت به مقاله ای دارم یا نقدی بر صحبت ها دارم یا هر چیزی دیگری آنها را بیان کنم و نظر خود را به دیگران ابراز نمایم.
برای شما دوست بزرگوارم که در این وب سایت حضور دارید و می خواهید که مسیر به سوی خداوند را بهتر درک نمایید آرزوی موفقیت در تک تک لحظات زندگیتان را می نمایم.
پیروز باشید

سلام نسبت به پیام شما انتقادی داشتم که خواستم بیان کنم ! چرا انسان باید از مال دنیا دست بکشد؟ اگر مال دنیا بد بود چرا خداوند آن را خلق کنید ؟ چرا خداوند خود پیشنهاد استفاده از ان را بدهد؟ چرا خداوند بارها بیان کند در قرآن که روزی برای انسان آفریده تا از انها استفاده کند؟ آیا این دل کندن همان کفر یعنی پوشاندن نعمات خداوند یا دستور خداوند نیست؟ من منظور شما را درک کرده ام که می گویید که افراد از مال دنیا دل بکندند اما جمله شما بسیار دارای شبهه بود من می دانم که شما می گویید شخصی گرفتار مال دنیا نشود اما اینگونه که نوشته شده بسیاری از افراد دیگر ممکن است اینگونه بیندیشند که تماما این دنیا ناچیز و بی ارزش است که این کاملا یک باور نادرست و اشتباه است چرا اگر ناچیز و بی ارزش بود خداوند خلیفه خود را بر آن نمی گمارد! آنهمه زیبایی و نعمت در ان قرار نمی داد !! هر روز شاهد تحولات جدید در این دنیا هستیم که زیبایی قدرت خداوند را در ان می بینیم! آیا انها بی ارزش است؟ آیا نعمتی که از سوی خداوند بر ما نازل شده است فاقد ارزش می باشد؟ هرگز اینطور نیست این باوری است که به اشتباه در ذهن ما جا گرفته و می بایست که تغییر کند .
آیا فکر نمی کنید که خداوند از ما در جهان دیگر پرسش کند که در این دنیا چه به دست آوردی؟ آن زمان جواب ما چه خواهد بود؟ اگر بگوییم ایمان و اعتقاد به تو ولی در صورتی که زندگی فقیرانه و بسیار پوچی داشتیم آیا این نقض خداوند نیست که می گوید شکر مرا به جا آورید تا به روزی شما بیفزایم؟ اگر ما شکر گزار بودیم چرا به روزی ما افزوده نشد؟ چرا نعمتی در این جهان به زندگی ما اضافه نشد؟ مال دنیال بسیار ارزشمند است اما زمانی پوچ و بی ارزش خواهد شد که شخص تمام خود را به آن ببازد.
موفق باشید