سؤال: استفاده از برنامه‌های مفید تلویزیون و یا رادیو، اعم از اخبار یا برنامه‌های دیگر، یا حتی سایت‌های بعضی از علمای دین و حتی برخی مراجع تقلید، در صورتی که مطمئن باشیم موسیقی به گوش‌مان خواهد خورد، در منهاج فردوسیان چه جایگاهی دارد؟

جواب: قبل از انقلاب، انواع موسیقی حرام بود. اوایل انقلاب، بعضی موسیقی‌ها حلال شد ولی نشان دادن آلات موسیقی در تلویزیون، ممنوع بود. این اواخر، نشان دادن آلات موسیقی در تلویزیون هم آزاد شد! و چندی قبل، آیاتی از سوره‌ی شمس را همراه با نواختن تار، خواندند! و در یکی از محافل رسمی، جمعی دف‌زنان، قرآن کریم را برای تلاوت به جایگاه آوردند و معلوم نیست این سیر نامبارک، تا کجا ادامه خواهد یافت.
خودم در صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران دیدم (نقل قول نیست) که روحانی‌ای تفسیر قرآن می‌گفت و همراه با آن، تار می‌زدند! خودم دیدم در برنامه‌ای به نام «حدیث سرو»، از حالات و مقامات فقها و اهل تقوا می‌گفتند و همراهِ آن، نی و تار می‌نواختند! خودم دیدم که سخنان امام راحل (ره) و رهبر معظم انقلاب (حفظه الله) را با چاشنی موسیقی پخش می‌کنند!
کار را به جایی رسانده‌اند که تار و دف و نی و مانند اینها، مثل نمک غذا، از لوازم تلویزیون و رادیو شده است! یعنی دعای کمیل و دعای ندبه و خطبه‌های نماز جمعه که همراه با موسیقی نیست، بی‌نمک به نظر می‌رسد. البته بین بازپخش خطبه‌های نماز جمعه‌ی تهران، موسیقی پخش می‌کنند تا بی‌نمکی خطبه‌ها،‌ در کام متدینین جبران شده باشد!
چاره‌ی این قصه‌ی پرغصه، رویگرداندن از شبکه‌های تلویزیونی و رادیویی‌ای است که سخنان خوب را همراه با موسیقی به کام جان بینندگان و شنوندگان خود می‌ریزند.
البته در مورد سایت‌های اینترنتی مذهبی، بخصوص سایت‌های مراجع معظم تقلید، ندیده‌ام که همراه با موسیقی باشد؛ ولی اگر چنین چیزی در آخر الزمان اتفاق افتاد، صدای سیستم را ببندید و از مطالب مفید آن، استفاده نمایید!!

موفق باشید
حاج فردوسی